Loopgraven

Dit is hoe een loopgraaf er uit zag, alles op een paar m². Op deze foto zie je een keuken, slaapplaats, badkamer en woonkamer. Ze hadden geen wc, hun wc was hun eigen helm. Het was er dus niet heel hygiënisch omdat er overal uitwerpselen, bloed, lijken, verrot eten en zieke soldaten lagen. Er waren veel ziektes tijdens de 1e wereld oorlog, loopgraafvoeten en reuma zijn voorbeelden daarvan 

In de winter was het soms wel -20 graden Celsius in de loopgraven.

Tussen de Duitse en geallieerde loopgraven lag een strook modder, omgeploegd door granaatexplosies en bezaaid met landmijnen en prikkeldraad. Dit was het niemandsland. Het enige wat in niemandsland groeide was de klaproos. Daarom staat de klaproos symbool voor de eerste wereldoorlog.

Een loopgravenstelsel bestond tegen 1916 meestal uit een stelsel van meerdere loopgraven achter elkaar. De voorste loopgraaf, die het dichtst bij de vijand was gelegen, was de belangrijkste verdedigingslinie, en werd sterk verdedigd. Een paar meter achter de voorste loopgraaf lag een ondersteuningsloopgraaf, die vanaf de voorste loopgraaf te bereiken was via verbindingsloopgraven van voor naar achter (die ook weer schuin lagen en vaak geknikt waren).